In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn tuin en de natuur daaromheen. Kleine verhalen van maximaal 150 woorden.
Net als bij de mensen heb ik bij vogels voorkeuren.
De ene vind ik leuker dan de andere. Soms moeilijk uit te leggen waarom. Soms is dat niet nader verklaarbaar. Bij vogels gaat mijn voorkeur uit naar de schoonheid van het verenkleed of gedrag. Veel van die voorkeuren zijn in mijn jeugd, lees pubertijd, ontstaan.
De eerste lepelaar laat bij mij een onuitwisbare indruk achter. De lepelvorm van de snavel maar ook haar foerageergedrag. Met snavel heen en weer bewegend op zoek naar eten. Soms gezamenlijk met andere lepelaars op een rij zevend opzoek naar eten. En dan die indianentooi in het voorjaar… De borst kleurt dan naar okergeel. Met de kopveren wapperend in de wind, mooier wordt het niet. Ik zie mij weer door de broedkolonie sluipen in het Zwanenwater. Kinderlijke onschuld. Mijn oudere ik keurt dit af.
Daar wordt de liefde voor de lepelaar geboren, die een leven meegaat, dat dan weer wel…
