In Natuurgekwetter vertelt Cees Verkerke over belevenissen in zijn tuin en de natuur daarom heen. Kleine verhalen van maximaal 140 woorden.
Mijn geur- en smaakvermogen is door Parkinson terug gebracht tot bijna nihil.
Me-vrouw Els heeft een klein neusje maar die maakt overuren. Ik ben jaloers op haar. Vooral als ze enthousiast aangeeft dat ze belandt in een wolk van zoete geuren. Snuivend probeer ik mijn deel op te eisen maar tevergeefs. Soms schrik ik op omdat ik wat denk te ruiken en soms is dat ook zo.
Niet veel, niet lang, maar toch, ik ruik iets! Waarschijnlijk ben ik dan overenthousiast maar dat kun je je vast wel voorstellen na een lange periode van afwezigheid. Wat me verbaast is dat ik soms gestraft word voor mijn onvermoeibare poging tot ruiken.
Een prik in mijn neus door de Silene Coronaria, in de volksmond ook wel ‘Prikneus’, omdat de kroonbladeren kleine prikkers heeft die je voelt als je nietsvermoedend je neus in de bloem steekt…
