Natuurgekwetter – Week 13 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.
Ik herinner me eerste warme lentedagen. Stralende zon. Als kind loop ik door de weilanden. Vogelgeluiden hangen als slingers van geluk aan de hemel. Blijdschap stroomt door mijn lijf. Hoor het repeterende ‘gepietepiet’ van scholeksters. Het onophoudelijke ‘tjutjutju’ van de tureluur. De melancholieke klagende baltsroep van de kievit omvat de lente in alles. Ik heb me-vrouw Els wel eens verteld dat mocht ik in coma raken dit geluid mij terug tot leven zal roepen. Zo niet? Dan zand er over… Een bruin vogeltje met een kuifje schroeft al zingend zichzelf zo omhoog dat het vrijwel uit zicht verdwijnt. De veldleeuwerik. Het was alsof het jubelende geluid overal aaneengesloten boven mij was. Ik voel het geluk weer in me stromen. Net zoals toen. Alleen dat zingen is nu verdwenen. Het is stil in de weilanden. Wordt geluk alleen nog maar een herinnering?
