Natuurgekwetter – Week 44 – ‘Cees Verkerke ziet alle aandacht uitgaan naar het beeldschermpje en getwitter. In zijn stukjes ‘natuurgekwetter’ zal hij in maximaal 140 woorden de aandacht proberen om te buigen naar de schoonheid die natuur heet.’
Als een, gewaarschuwde, aap klim ik in de boom. Vorig jaar zit mijn snoeischaar tegen de stam klem en ik trek mij omhoog met mijn been er langs. Al bloedend maak ik eerst de klus af. Ik zit nu tenslotte helemaal bovenin.
Ik beland in de wachtkamer bij de dokter. Hechten. Nu beter opletten dus. Ik snoei alle takken en takjes van de meidoorn terug tot de stam. Dat is bij de meidoorn niet de gewoonte. Er treden, net als bij de knotwilg, verdikkingen op bij de uiteinden. Dat is juist wat ik zo mooi vind. Het lijken gebalde vuisten tegen de lucht.
Het doet mij altijd denken aan het beeld van Zadkine in hartje Rotterdam ter nagedachtenis van het bombardement aan het begin van de tweede wereldoorlog . De armen in de lucht geheven. Ik ga de hele winter hiervan genieten!
