‘Kom!’ als ik dat zo roep dan weet iedereen in huis dat je snel moet zijn. Al gauw verdringen we elkaar voor het keukenraam. Twee hazen zigzaggen van voor naar achteren onze tuin door en dan weer terug en opnieuw. Een koddig gezicht. Het is duidelijk: het mannetje zit achter een vrouwtje aan. Hmmm, wat ruikt ze lekker.
Het vrouwtje loopt hard weg maar wel zo dat manlief in haar voetsporen kan blijven. Typisch een geval van ‘niet doen, niet doen, ik vind het zo leuk!’. In de weilanden achter de tuin is het voor wie oplet al een lange tijd feest. Testeron jaagt het mannetje door het lijf en leidt tot prachtige taferelen. Twee of soms drie, met hun korte voorpoten, boksende mannetjes daarbij soms wel een meter omhoog springend. Als dat geen indruk op de dames maakt dan weet ik het niet meer. Ik sta in ieder geval al te genieten!
Het is op en af met het weer. Bij nachtvorst gloeit er toch weer de hoop op sneeuw en ijs. Kort daarna lijkt het al weer lente. De lijster jubelde vanmorgen zelfs uit volle borst. De koolmezen ‘slaan’ onophoudelijk en inspecteren het nestkastje alvast. Ik voel dan onmiskenbare lentekriebels. Bovendien zijn er al zoveel sneeuwklokjes in de tuin dat het lijkt alsof het flink gehageld heeft.
Het is druk bij mijn eigen gemaakte voederplek! Mijn ‘voedertafel’ komt niet uit de winkel maar is een eigen maaksel van drie grote takken als een wigwam vastgebonden. Klaar is Cees! Dat scheelt weerbij de kassa en past bovendien beter in de tuin! Is het eigenlijk een voeder- of ontmoetingsplek? Het lijkt in ieder geval om ‘indruk maken’ te gaan. Een koolmees hangt 10 seconden aan de vetbol en vliegt snel de kaal betakte hazelaar in. Een andere koolmees maakt kennelijk meer indruk en neemt zijn plek aan de vetbol in. Een pimpelmees schuift bescheiden aan, weliswaar iets verderop in de pindasliert. Beiden vliegen plotsklaps op en verdwijnen geschrokken in de dichtstbijzijnde boom. Een roodborstje fladdert voor de vetbol en probeert zijn graantje mee te pikken. Hett valt niet mee om als een kolibrie te eten en een roodborst te zijn.
Onder al dat lekkers zoekt een heggenmus naar de restjes. Met al het gepik en gefladder boven hem valt er het nodige van tafel! Zijn prachtige blauwgrijze veren zijn een lust voor het oog. Niet voor lang. Een dreigend grote zwarte merel hipt over het gras en neemt de rol van scharrelaar van de heggenmus over. Boven hem vliegen de verschillende mezen af en aan. Ze blijven nooit lang. Elke koolmees lijkt bang voor elke andere koolmees.
Dan ineens plakt er een grote bonte specht aan de lange pindasliert. Wow, wat een sensatie! De heldere brandweerrode plek onder zijn lijf is prachtig zichtbaar zo. Het stoplicht staat voor de andere vogels daarmee op rood. Ze kijken onder de indruk naar de specht. Even lijken we op elkaar. Geen vogel nog waagt de oversteek. De hamerslagen van de specht treffen doel. De doppen spatten in het rond. Gelijkmatig werkt de specht zich langs de sliert. Dan een krijs… die alle andere geluiden doet verstommen; zelfs de specht gaat geschrokken in de wieken. De voederplek is leeg maar slechts voor even. Een brutale kabaalmakende vlaamse gaai probeert ook de pinda’s uit het net te pikken. Hij bungelt, buitelt en hangt onhandig op de kop. Het lukt niet echt. Ik weet zeker dat er in bomen en struiken gegniffeld wordt!
